10 Şubat 2016 Çarşamba

 Miracle in Cell No.7 

Yeni bir film önerisiyle buradayım! Yine bir dram filmiyle geldim. Gerçi Kore filmlerine az çok aşina olanlar bilir, Koreliler komedi filmlerine bile dram sahneleri koyarlar ve geçişleri o kadar güzel yaparlar ki absürt durmaz. Miracle the cell no7 filmi de komedi ile dramı çok güzel harmanlayan filmlerden. Benim gibi hassas bir yapınız varsa direk dram olarak değerlendirebilirsiniz bu filmi.
Gelelim konumuza... Film akli dengesi pekte yerinde olmayan Yong Goo ve küçük kızı Yesung'un etrafı da şekilleniyor. Yesung okula başlamıştır ve en büyük isteği 'Sailor Moon' çantasına sahip olmaktır. Yong Goo küçük kızının isteğini yerine getirmeye çalışırken küçük bir kız kaza geçirir ve ölür. Suç ise Yong Goo'nun üstüne kalmıştır. Peki şimdi ne olacaktır? Afiş ve isim birleşince konunun nasıl şekilleneceğini anlamışsınızdır eminim. Ama zaten filmi izlenmeye değer kılan bence oyunculuklardı. Ha, konusu kötü müydü? Kesinlikle hayır! Hatta ben zihinsel engelleri olan insanların yaşadığı zorlukların anlatıldığı filmleri daha çok severim. Çünkü filminde bize gösterdiği gibi kendilerini tam olarak savunamayan insanlar bu insanlar. Üstelik birçoğumuzun sırt çevirdiği, görünce yolumuzu değiştirdiğimiz ve hareketlerine gülüp dalga geçtiğimiz insanlar.. Ve işte bu tür filmlerde oyunculuk daha da önemli. Lee Kwangsoo Soo'nun bir röportajında okumuştum. Zihinsel sorunu olan birini canlandırmanın nasıl bir sorumluluk gerektirdiğinden bahseyordu. Bu durumu komik göstermeden aktarabilmek önemliydi ve Ryu Seung Ryung bu rolü hakkını vererek canlandırdı. Tabi küçük Yesung rolündeki Kal Sowon'uda tebrik etmek gerek. Baba kız olarak harika bir uyum sergilemişlerdi.
İşte böyle harika bir baba kız olmuşlardı. Ve Yesung hayran kaldım tıpkı babası gibi. ^_^
Hücre arkadaşları ise filme renk katan unsurlardandı. Hele verdikleri 'herkes iyi olabilir' mesajı yok mu... Böyle mesajlar veren filmlerin yeri bende bir başkadır. Umut aşılayan filmleri severim ve bu film kesinlikle öyle bir filmdi.
Ve tabi umut aşıladığı kadar gerçekçi bir filmdi. Bu alternatif afişe bayıldığım için buraya koyuyorum.
Ve böyle güzel bir sahneye veda ediyorum. Dipnot: Sailor moon ile büyümüş biri olarak Sailor Moon'lu sahneleri çok sevdim ben. ^_^

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder